کد مطلب:317274 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:1752
سخنان حضرت عباس در شب عاشورا
علامه حائری در كتاب معالی السبطین از حضرت زینب كبری (س) نقل می كند كه: شب عاشورا از خیمه خارج شدم تا به خیمه ی برادرم امام حسین (ع) بروم. او[(امام حسین (ع))]در خیمه تنها بود، دیدم مشغول مناجات است و قرآن تلاوت می كند. با خود فكر كردم در چنین شبی سزاوار نیست برادرم حسین (ع) در خیمه تنها بماند. به دنبال این فكر به سوی خیمه ی برادران و پسرعموهایم روان شدم تا آنان را بابت این عمل[(تنها گذاشتن امام حسین (ع))]سرزنش كنم. نزدیك خیمه ی برادرم عباس (ع) كه رسیدم صدای همهمه و فریادی به گوش رسید. پشت خیمه گوش دادم، دیدم پسرعموها و برادرزادگانم گرد هم حلقه زده اند و حضرت عباس (ع) نیز در وسط آنان قرار دارد، وی مانند شیر نیم خیز بر روی دو پا نشسته و شروع به سخن نموده است. نخست خطبه ای ایراد فرمود، كه مانندش را جز از برادرم حسین (ع) از كس دیگری نشنیده بودم، پس از حمد و ثنای خداوند و درود بر پیامبر اسلام (ص)، برادرزاده ها و عموزاده ها و برادران خویش را مخاطب قرار داده و فرمود: فردا چه خواهید كرد؟ آنها گفتند: اختیار ما با توست و ما گوش به فرمان تو هستیم. عباس (ع) فرمود: بدانید كه اصحاب برادرم نسبت به ما بیگانه و غریبه بوده و بار سنگین مرد همیشه بر دوش اهل خود وی قرار دارد. فردا شما باید در شهادت پیشقدم شوید و نگذارید
[ صفحه 111]
آنان بر شما در نبرد سبقت بگیرند، مبادا مردم بگویند بنی هاشم یاران خویش را پیش انداخت و مرگ را با ضربت شمشیر دیگران از خود دفع می كردند.
حضرت زینب (س) می فرماید: چون سخن برادرم عباس (ع) به اینجا رسید بنی هاشم شمشیرهای خود را از نیام كشیده و فریاد زدند: البته كه چنین خواهیم كرد و ما در فرمان تو خواهیم بود. [1] .
حضرت عباس (ع) با جلال و شهامت خاصی آن شب را به پاسداری و نگهبانی از خیام حسینی مشغول شد و تا صبح لحظه ای به خواب نرفت و دشمن از ترس برق شمشیر حضرت ابوالفضل (ع) نه تنها قدرت شبیخون زدن و حمله كردن را به اردوگاه امام حسین (ع) نیافت بلكه به خواب نیز نرفت. آری هر چند كه دریایی از لشكر دشمن در اطراف خیام گرد آمده بودند، ولی حضرت عباس (ع) هم شیر بیشه ی شجاعت و دست پرورده ی علی مرتضی (ع) بود و در آن شب كه یاران امام حسین (ع) و بنی هاشم به مناجات با خداوند پرداخته و مشغول تلاوت قرآن و ركوع و سجود بودند، حضرت عباس (ع) بر اسب سوار و با شمشیر آخته به حفاظت از آنان مشغول بود، در نتیجه كودكان و زنان حرم رسول الله (ص) با آرامش به خواب رفتند.
[ صفحه 112]
صبح عاشورای سال 61 هجری فرارسید، امام حسین (ع) پس از اقامه نماز صبح تمامی نیروهایش را كه شامل سی و دو سواره نظام و چهل پیاده بودند آرایش نظامی داد. زهیر بن قین را به فرماندهی جناح راست و حبیب بن مظاهر را فرماندهی جناح چپ داد و پرچم خویش را به دست برادرش عباس بن علی (ع) داد و بدین ترتیب نبرد نابرابر روز عاشورا با حمله ی نیروهای عمر بن سعد به یاران و خیمه های امام حسین (ع) آغاز گشت. [2] .
[ صفحه 111]
آنان بر شما در نبرد سبقت بگیرند، مبادا مردم بگویند بنی هاشم یاران خویش را پیش انداخت و مرگ را با ضربت شمشیر دیگران از خود دفع می كردند.
حضرت زینب (س) می فرماید: چون سخن برادرم عباس (ع) به اینجا رسید بنی هاشم شمشیرهای خود را از نیام كشیده و فریاد زدند: البته كه چنین خواهیم كرد و ما در فرمان تو خواهیم بود. [1] .
حضرت عباس (ع) با جلال و شهامت خاصی آن شب را به پاسداری و نگهبانی از خیام حسینی مشغول شد و تا صبح لحظه ای به خواب نرفت و دشمن از ترس برق شمشیر حضرت ابوالفضل (ع) نه تنها قدرت شبیخون زدن و حمله كردن را به اردوگاه امام حسین (ع) نیافت بلكه به خواب نیز نرفت. آری هر چند كه دریایی از لشكر دشمن در اطراف خیام گرد آمده بودند، ولی حضرت عباس (ع) هم شیر بیشه ی شجاعت و دست پرورده ی علی مرتضی (ع) بود و در آن شب كه یاران امام حسین (ع) و بنی هاشم به مناجات با خداوند پرداخته و مشغول تلاوت قرآن و ركوع و سجود بودند، حضرت عباس (ع) بر اسب سوار و با شمشیر آخته به حفاظت از آنان مشغول بود، در نتیجه كودكان و زنان حرم رسول الله (ص) با آرامش به خواب رفتند.
[ صفحه 112]
صبح عاشورای سال 61 هجری فرارسید، امام حسین (ع) پس از اقامه نماز صبح تمامی نیروهایش را كه شامل سی و دو سواره نظام و چهل پیاده بودند آرایش نظامی داد. زهیر بن قین را به فرماندهی جناح راست و حبیب بن مظاهر را فرماندهی جناح چپ داد و پرچم خویش را به دست برادرش عباس بن علی (ع) داد و بدین ترتیب نبرد نابرابر روز عاشورا با حمله ی نیروهای عمر بن سعد به یاران و خیمه های امام حسین (ع) آغاز گشت. [2] .
[1] چهره ي درخشان، ص 207.
[2] تاريخ طبري، ج 7، ص 3020.